Vandaag wordt het een vermoeiende dag. Volgens het boekje gaan we ca. 21 km lopen (heen en terug) naar Lake Floe. De gradatie is: “difficult”. De eerste 7,5 km zijn niet zo moeilijk, maar daarna gaat het 3 km stijl naar boven.

Voordat we kunnen gaan lopen, moeten we nog van Radium Hotsprings naar de parkeerplaats van de trail rijden. Dit zijn ca. 75 km. Tot nu toe hebben we alleen maar goed weer gehad en ook vandaag zal het rond de 20 ?C worden. 

We zijn amper in Kootenay National Park of we zien een aantal berggeiten tegen de steile rotswand staan. Dit zijn ook de enige dieren die we vandaag te zien krijgen. Tot nu toe hebben we nog heel weinig wild gezien. Jammer! In 2013 des te meer, waaronder 22 beren. Ze lijken wel van de aardbodem verdwenen.

Verder in Kootenay National Park veranderd de omgeving. We komen nu in een gebied waar in 2003 een grote bosbrand is geweest die 40 dagen heeft geduurd, over een oppervlakte van 17.000 hectares.

Rond 10.10 uur beginnen we te lopen. Dit is eigenlijk aan de late kant, want we zullen rond de 7 uur moeten lopen en willen toch even bij het Lake Floe kunnen zitten en (niet onbelangrijk) uitrusten voordat we weer naar beneden komen. Onze trail begint op een hoogte van 1310 meter en loopt ook door het afgebrande gedeelte. Overal zie je nieuwe aanwas met hoge kale stammen er doorheen. Dit betekent echter ook dat we weinig tot geen bescherming tegen de zon hebben.

De trail is grotendeels een smal pad (ca. 40-50 cm) dat langs de helling van de berg al zigzaggend naar boven loopt. Na 2,5 uur zijn we aan de voet van het steile gedeelte. We zijn nu 7,7 km onderweg en staan op een hoogte van 1552 meter. Jean heeft minder moeite met de steiging, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik tegen het laatste gedeelte opzie. Het lijkt wel steeds warmer te worden en ik heb een hoofd als een rode biet. Met enige tegenzin begin ik dan ook aan het laatste traject, maar opgeven is geen optie. Ik moet en zal Lake Floe bereiken. Jean loopt (zonder puffen) voorop. 

Na (in totaal) 4 uur hebben we een afstand van 10,7 km gelopen en horen we stemmen. Gelukkig, we zijn bij het meer. Er staan overal wat tentjes, van mensen die bij het meer overnachten, en er zijn picknick tafels met banken. Vooral ik ben blij dat ik kan gaan zitten om wat te eten. Nu voelen we pas hoe koud het is. We zitten nu op een hoogte van 2040 meter en zijn zojuist wat sneeuw gepasseerd. We hebben van alles meegenomen in de rugzak. Dus we kunnen wat extra kleding aantrekken voor de kou (dan hebben we dat ook niet voor niets mee naar boven genomen).

Na het eten nemen we weer wat foto’s van de mooie omgeving en vertrekken rond 15.00 uur weer naar beneden. Het is wederom een lange tocht. Het is niet altijd even gemakkelijk om steil naar beneden te lopen, omdat je constant moet afremmen. Ondanks dat vind ik het toch makkelijker lopen dan naar boven. Bij Jean is dit niet het geval. Hij heeft meer moeite met de daling vanwege zijn knie. Rond 18.15 uur komen we doodvermoeid aan bij de camper. 

Al met al hebben we een afstand gelopen van 21, 4 km met 730 hoogtemeters. De eerste 7,7 km hebben 242 hoogtemeters en de laatste 3 km hebben 488 hoogtemeters. Als je dit uitrekent dan heeft het eerste gedeelte een gemiddelde steiging van 3% en het laatste gedeelte een gemiddelde steiging van 16%.

In Kootenay National Park zijn (jammer genoeg) geen campgrounds meer open, dus moeten we naar Lake Louis. Omdat dit ca. 60 km verderop is, willen we toch nog even een kijkje nemen bij Marble Canyon. We stoppen onderweg even, maar ik heb het al snel gezien. Jean loopt nog even door en maakt wat foto’s. 

Voordat we Lake Louis RV Campground bereiken is het inmiddels donker geworden. Het is een verschrikkelijke camping. Heel groot en heel druk. We willen allebei nog maar 1 ding: douchen en naar bed. Maar dat is ons helaas niet gegund. Als we de kraan opendraaien dan blijkt dat wij geen waterdruk hebben. Ook dat nog! De camping heeft alleen stroomaansluiting en toiletgebouwen, maar geen water of douches. Jammer maar helaas, dat is nu ECHT kamperen!