Vandaag is het maandag. Als wij wakker worden, is het in Nederland rond 17.00 uur. Familiedag! Dus Rik en Liza zijn bij Manon. We hebben goed internet, dus weer even skypen. Dat “even” loopt altijd wat uit, dus we rijden pas rond 11.00 uur van de camping af richting visitors centre.

De keuze voor vandaag valt op een trail van 4,5 km, die bij de hotsprings begint en uitkomt bij Kimbol Lake. Je zou denken dat dit meevalt, maar niets is minder waar. Wederom een stevige klim.

Aan het begin van de trail kom je aan een mooie, overdekte brug (zie foto) en daarna bij de “old” hotsprings. Het water komt uit de grond en stroomt in de resten van de oude “hotpools”. Het water dampt en we voelen er voorzichtig aan. Het is zo warm, dat ik er niet in zou gaan zitten. Je verbrandt je vingers niet, maar je houdt de handen ook niet in het water. Het bos is heel bijzonder. Overal waar je kijkt is alles bedekt met mos. Door middel van borden worden we gewaarschuwd voor een plant genaamd “Poison Ivy”. Bij aanraking van deze plant schijn je dagen last te hebben van een prikkend, branderig gevoel. Dus maar beter opletten!

De trail loopt boven langs de Kuskanax Creek. We volgen nu een originele “pioneer’s packhorse route of 1912”. Af en toe zien we een verdwaalde eekhoorn, maar dat is dan ook alles. Ik heb het al een keer vermeld in onze verhalen, maar we zien heel weinig wild. We willen natuurlijk geen beer of ander gevaarlijk dier tegenkomen tijdens onze wandelingen, maar wel graag van een afstand spotten. In 2013 hebben we,wat dat betreft, (toevallig) het goede tijdstip gekozen om naar Canada te reizen.

Het is weer een behoorlijke klim en ik ben dan ook blij als we Kimbol Lake zien liggen. Zoals elke keer is het nu ook erg fris bij het meer (ca. 6 ?C). We klauteren langs de rotsblokken omlaag en staan aan de rand van het water. Prachtig! We zijn nu op een hoogte van 1305 meter (parkeerplaats op 795 meter) en hebben 5,6 km gelopen. Het heeft ons ca. 3 uur tijd gekost om dit punt te bereiken. Ook nu kunnen we niet lang blijven en beginnen na een klein half uurtje aan de terugtocht.

Ca. 1 uur en 3 kwartier later zijn we beneden. Dit is bij de hotpools van Nakusp. Tegenwoordig zijn dat zwembaden, die gevuld worden met het water dat uit de grond komt. We lopen even naar binnen en kijken naar de mensen in het zwembad. Zelf staan we in een ruimte waar je natuurlijk een entreekaartje kunt kopen, maar ook iets eten of drinken. Bij de balie informeren we naar de warmte van het water. De man vertelt dat ze 2 zwembaden hebben van respectievelijk 39 en 42 graden. Als we informeren naar de warmte van het water dat rechtstreeks uit de grond komt, dan weet hij te vertellen dat het bronwater 57 graden is. Het water wordt uit verschillende bronnen opgevangen in een reservoir en daarna stroomt het door geïsoleerde buizen naar het zwembad.

Omdat het inmiddels al weer 17.30 uur is en we ook nog wat boodschappen moeten doen, besluiten we om nog 1 nacht door te brengen op dezelfde campground als gisteren, namelijk Coachman Campground in Nakusp.Als we ons aanmelden voor de nacht, komt Christy weer aanrijden in haar golfkarretje en roept: “Hé, you are back!”. We hadden ’s ochtends al aan haar man doorgegeven dat we waarschijnlijk nog een nacht zouden blijven, maar dat had hij niet doorgegeven aan haar. Schijnbaar is het in Canada niet anders dan in Nederland (ha, ha,…).